Op verzoek van de Leidse gemeenteraad is onderzoek gedaan naar de manier waarop de gemeente Leiden omgaat met participatie. Dat loopt niet lekker en dus zoekt de politiek naar manieren om het beter te gaan doen.
De onderzoekers van ‘Platform31’ gaven donderdag een presentatie aan gemeenteraadsleden over hun bevindingen. Na de zomer gaat de gemeenteraad inhoudelijk met het rapport ‘Participatie in Leiden ontleed‘ aan de slag. Daarin werden drie projecten onder de loep genomen om te kijken hoe de inwoners daarbij door de gemeente zijn betrokkenen. Het ging om het evenementenbeleid, het uitvoeringsbesluit Houtkwartier-Oost, Winkelcentrum Kopermolen en de plaatsing van tijdelijke woonunits in de Verdamstraat.
Zaken die de onderzoekers opvielen waren het verschil in verwachting dat betrokken inwoners vaak bij de trajecten hadden en dat wat de gemeente voor ogen had. Dat leidt vervolgens tot teleurstelling en verbazing. De vraagstelling is vaak erg top-down en wat voor bewoners een logisch geheel vormt, is bij de gemeente ondergebracht bij verschillende afdelingen. Ook is voor bewoners vaak onduidelijk wat er met hun inbreng is gedaan en voelen ze zich niet altijd vertegenwoordigd door hun medebewoners die aan tafel zaten.
Aanbevelingen
De conclusie van de onderzoekers over hoe het voortaan beter kan is kort: “Er is geen spoorboekje!” zo staat aan het einde van de presentatie opgetekend. Als aanbeveling wordt de raad meegegeven dat communicatie van twee kanten moet komen en dat partijen elkaar ruimte moeten geven. Wat de raad met het rapport kan, wordt na de vakantieperiode duidelijk als er inhoudelijk over het rapport wordt gesproken.
Herkenbaar
Hoewel wethouder Damen, die over participatie gaat, veel zaken die in het rapport worden benoemd herkenbaar vindt, is ze er toch blij mee. “In de stad wonen arme overlevers en hooggeschoolde notaschrijvers. Soms vertegenwoordigen de laatsten de eersten, soms vertegenwoordigen zij alleen zichzelf.” Of, zoals de onderzoekers hebben opgeschreven in hun rapport: ‘De inwoners die niet participeren hebben ook legitieme belangen, die in de afweging betrokken moeten worden. Dat kan via participatie, maar ook via politieke representatie in de raad. Als dit niet het geval is, wordt participatie een versneller van ongelijkheid.’ “En dat vind ik misschien wel de mooiste zin uit het rapport”, zegt Damen.